paramaribo en Brownsberg!!!
Door: jetje
Blijf op de hoogte en volg Henriette (jetje)
14 November 2006 | Suriname, Paramaribo
Mijn motivatie voor de stage was dus ook tot een nulpunt gedaald.
Dinsdag ben ik met Puck, mijn huisgenootje, mee geweest naar haar school. Zij moet een stageopdracht doen op een basisschool. Daar heb ik wat lessen geobserveerd in verschillende klassen. De docenten zijn streng, net als bij mij op school, maar de kinderen hebben nog wel wat meer respect (ze zijn natuurlijk ook nog wel jonger). Het zal ook meespelen dat de kinderen op deze school wel geslagen worden. (nu niet gaan denken dat ik hier een voorstander van ben hoor)!!
Vrijdag hadden we weer personeelsvergadering en hebben we wat van de problemen kunnen bespreken. Hier kwam helaas weinig uit, behalve dat van twee kinderen de ouders opgeroepen zijn!
Vrijdagmiddag ben ik wezen lunchen en winkelen met Tesse, Puck en Pascalle. Een leuke zonnebril gekocht.
Zaterdag was het dan eindelijk zover dat ik weer naar het binnenland ging. Joukje, mijn nieuwe huisgenootje, Katrien (vriendin van Joukje), Dyron (die surinamer waar ik ook al een paar keer mee ben wezen zeilen) en Heidi (het vriendinnetje van Dyron) waren mee. Heel gezellig.
Dyron zou ons om 6:00 uur op komen halen, dus we waren om 5:15 al op. Ik stond net op het punt om te gaan douchen, toen Pascalle thuis kwam, haha, net terug van het stappen. Even gekletst en toen kwamen Tesse, Puck en nu het grappige, Patrick de marinier binnen. Er blijkt een hele groep mariniers in Paramaribo te zijn en daar had Puck er eentje van meegenomen, ik kwam niet meer bij. Wel jammer natuurlijk dat ik net die avond niet mee ben geweest..
Maar goed, Dyron kwam natuurlijk niet om zes uur, maar pas om kwart over zeven! Grr surinamers zijn altijd te laat, had het kunnen weten.
We hebben de spullen ingeladen en zijn naar Lelydorp gereden om Katrien op te halen.
Tegen 10:00 waren we bij Brownsberg, na een mooie rit langs het woud. Net voor brownsberg kwamen we al Trompetvogels tegen op de weg. Mooi om te zien.
We hebben ingecheckt en kregen een hangmathutje toegewezen, waar we onze spullen gedumpt hebben.
We wilden natuurlijk zo veel mogelijk zien, dus zijn we in de auto gestapt om naar het startpunt van de weg naar de watervallen te komen. De Leo waterval was de eerste. Ongeveer een driekwartier lopen om er te komen dus dat viel mee. En toen lekker baden in de waterval, echt zo mooi. En verder was er niemand, dus we konden heerlijk genieten, midden in het oerwoud.
Daarna zijn we weer omhoog geklommen via een pittige trap om verder op pad te gaan naar de Irene watervallen. Dit was een hele onderneming. Omdat het wtee dagen ervoor nog behoorlijk geregend had, was het (klei) pad nogal glad, dus viel natuurlijk Jetje op de bek! Na een paar uur lopen en langs een schitterend uitkijkpunt te zijn gekomen, waren we bij de watervallen gearriveerd. Daar natuurlijk gelijk weer onder de val staan en genieten. Helaas was het bij deze val wat drukker, maar dat niets af van het feit dat het en paradijsje was, waar we waren.
Toen moest de terug weg nog beginnen. Behoorlijk afzien moet ik zeggen, ook omdat het zo glad was. Heidi had het op de heen weg al bijna niet meer dus op de terugweg was het alleen maar klagen. Op het uitkijkpunt zijn we deze keer wat langer gebleven, zodat we konden rusten en konden genieten van het uitgestrekte woud dat voor ons lag.
Eenmaal weer terug bij de auto zijn we terug gereden en hebben we gegeten bij het restaurantje. Bruine bonen met kip en rijst had Dyron besteld (een favo maaltje van een surinamer). Het was goed klaargemaakt dus het was wel te eten.
We hebben toen overlegd dat we eerst even zouden gaan chillen in onze hangmat onder de bomen, en dat we daarna nog even een wandeling zouden gaan maken.
We hebben onze hangmatten gehangen en besloten om ze hier ook te laten hangen voor de nacht (ipv in het hutje). Tegen zes uur zijn we toen het educatieve leerpad gaan doen. Hierbij kun je op verschillende plaatsen waar nummers hangen wat lezen in een boekje. Wel leuk om te doen. Tegen zeven uur werd het natuurlijk donker en zijn we weer terug gelopen. Dyron en Heidi waren uitgeteld en zijn gaan slapen. Wij zijn wat gaan rond lopen en hebben op een bankje, gekletst en gezongen (voor de fun oude kinderliedjes, een eindje verder zaten namelijk wat oudjes te zingen, dus wij deden mee).
Tegen negen uur zijn wij dan ook maar in onze hangmat gekropen.
Oh ja, Jouje wilde op een gegeven moment naar de wc hoorden we een gil, haha, een mega pad zat er naast de wc.
’s Nachts koud zal ik je vertellen!! Ik ben eruit gegaan en heb een spijkerbroek aangedaan met sokken en nog een tweede trui en nog kon ik niet slapen van de kou!
De volgende ochtend was ik natuurlijk al wakker en ben ik gelijk opgestaan, omdat ik van plan was nog een rondwandeling te maken. Joukje was ook vroeg wakker dus die is gezellig meegegaan, terwijl de anderen nog sliepen.
Die rondwandeling was wel leuk, we zijn alleen met onze duffe kop verkeerd gelopen, helemaal de een steile weg af, toen we op een gegeven moment maar tot het inzicht kwamen dat we verkeerd waren en we weer omhoog moesten…Onze ochtendgymnastiek weer gehad zullen we maar zeggen.
We waren mooi op tijd terug voor het ontbijt (omelet, met verse tomaat en kaas op warme broodjes) het meest luxe tot nog toe!
Na het ontbijt zijn we naar een uitkijkpunt gelopen, de Mazaronitop genoemd. Schitterend uitzicht over het stuwmeer en het tropische regenwoud!
Na hiervan genoten te hebben zijn we terug gegaan om onze toko leeg te maken.
Joukje vond het jammer dat we geen vogelspin hadden gezien, had ze toch geluk, want zag voor me neus ineens een harig pootje bewegen onder de rand van het dak, en ja hoor, joukje kreeg wat ze wou, haha.
We zijn toen in de bak van de auto gestapt (avontuurlijker dan binnen in de auto) en zijn naar een parkeerplaats in de buurt van een andere waterval gereden. Ik kan je vertellen de weg naar de Ireneval was er niks bij. Het begon al steil, dat je op sommige stukken al moest gaan zitten om af te kunnen dalen. Totdat we ons om moesten draaien en echt 90 graden naar beneden gingen. Je vast grijpen aan wortels van bomen en voorzichtig een plekje zoeken om elke voet neer te kunnen zetten. Viel je dan was je er geweest..
Avontuurlijk dus, haha. Best eng ook hoor, geef ik toe.
Maar ja wel weer heerlijk in ee paradijselijke omgeving gebaad in het heerlijke bronwater van de waterval. En kolibries zien vliegen, wat wil je nog meer!
Toen nog terug! Ik ben voorop gegaan omdat ik erg tegen op zag en en ik rustig de tijd wilde nemen. Maar de terug tocht viel mee, omdat je toen beter kon zien waar je je voeten neer kon zetten. Een heel avontuur dus. Onderweg nog een gifkikkertje gezien.
We hebben nog even geluncht bij het restaurantje en afgerekend entoen zijn we op weg gegaan naar de afobakastuwdam. De stuwdam bij het stuwmeer, mega ding, gebouwd ongeveer 40 jaar geleden, voor de stroomvoorziening van Paranam, het staatsbedrijf dat zorgt voor de bauxiet verwerking tot aluinaarde (waar vervolgens in Amerika weer aluminium van gemaakt wordt).
Het zorgt ook voor de stroom in de stad.
Onderweg naar de top van de stuwdam stonden twee lokale vrouwen met tassen op hun hoofd te wachten op een lift. Dyron liet ze aan de achterkant instappen, zodat hij een excuus had om het dorp in te rijden, om ons het te kunnen laten zien. Normaal is het niet wenselijk om er naar toe te gaan. Wel leuk om te zien.
We hebben onderaan bij het stuwmeer nog de lokale vis bekeken en een piranha, echt als je die tanden ziet!!
Toen weer op weg naar huis. Tegen half acht waren we weer thuis, behoorlijk uitgeput, maar een hele ervaring rijker. Mijn plan was om in bed nog even wat voorbereidingswerk te doen voor school dus pak me kussen om die rechtop te zetten, zit daar een spin, zeker ter grootte van mijn hand. Echt ik heb gegild, naar Joukje en Jelmer die thuis waren!! Jelmer heeft h’m uiteindelijk weggehaald..
-
15 November 2006 - 21:46
Erik En Lies:
Hey Jetje, je mag wat mij betreft sommige kinderen wel slaan hoor,maar niet te hard natuurlijk,geintje
Wat jij nu allemaal mee maakt, heb ik alleen maar van kunnen dromen,maar wat mooi dat jij van zo veel dingen mag genieten, al is het soms toch ook wel schrikken,wat betreft die spinnen en afgronden van 90 graden. Verheug jij je er nog wel op om naar huis terug te komen?Het is hier rot weer,dus blijfen genieten!!!! Groeten dikke kus Erik en Lies. -
17 November 2006 - 14:25
Harry B:
He Jetje,
Het lijkt erop dat het elke keer beter met je gaat.
De natuur lijkt mij super mooi.
Geniet ervan en trek je van die kleine zwarte ettertjes niet te veel aan.over een maand ben je weer lekker thuis(kerstboom op zetten)
Groeten, Harry B
-
20 November 2006 - 09:26
Debski:
Hey Meissie!!
Wat maak je toch wat mee, ik ben al bang voor de spinnetjes hier.. hihi.. Nou ik ben weer zo goed als beter.. En heb me tentamens gemaakt, alleen nog geen cijfers.. Dus spannend.. hihi... Verder gaat het hier zoals altijd zijn gangetje.. Lekker leuk druk leventje.. Nou veel plezier nog, en succes met die pestkoppies!!
Liefs je dinnetje!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley