super weekend

afgelopen weekend 15-18 december ben ik samen met joukje naar de ralleigh vallen geweest.

We moesten om 10:00 op zorg en hoop zijn, maar we waren een beetje later, want we moesten ook afscheid nemen van Puck, ons huisgenootje.
Op zorg en hoop moesten we ons weer wegen en konden we gaan wachten en kennis maken met de andere mensen van de groep en de gids en kokkin.
Het bleken 3 stelletjes te zijn (gienie en robin, sef en marlou, jeroen en ?), dus totaal bestond de groep uit acht. De gids heette Shafi en de kokkin Alma, erg aardige mensen.
Om elf uur zoals gepland (voor het eerst hier in Suriname) konden we vertrekken. Weer een binnenlandse vlucht alleen nu met een russisch vliegtuigje wat toch iets minder hoopgevend was. Maar gelukkig alles ging goed.
We kwamen ongeveer 40 min later aan op Foengoe eiland, midden in het centraal natuurreservaat van Suriname. Super mooi, vooral als je over dat regenwoud vliegt!
Daar aangekomen kwamen de wilde eilandaapjes aan. Het zijn doodshoofdaapjes, die precies weten dat wanneer er mensen aankomen ze bananen krijgen, dus ze zijn wild maar zeker niet bang voor mensen. Erg leuk om te zien wel en natuurlijk heb ik ze ook even gevoerd. Een van de weinigen trouwens die dicht bij kwam.
We hebben onze spullen uitgeladen en gelopen naar de plek waar we met de boot moesten. Daar zouden we maar heel even moeten wachten, maar heel even, was natuurlijk niet heel even, dus we hebben onze zwemspullen aangetrokken en zijn het heerlijke rivierwater in gesprongen.
Met de boot was het maar 5 minuutjes varen naar onze slaapplek, Lolopassi. Een groot huis, met verschillende vier persoonskamers aan de rand van de rivier met een sula voor de deur, echt geweldig.
Daar hebben we eerst even onze spullen gedumpt en toen lekker het water ingesprongen en gerelaxed (ik klink misschien als een oud wijf als ik dit zeg, maar ik was er echt even aan toe).
We hebben hierna lekker wat gegeten en daarna zijn we met mensen van de groep gaan kaarten, eenendertigen.

De volgende dag stond ons een zware tocht te wachten. We zouden een wandeling maken naar de Voltzberg, van 7,5 km heen door het woud, de berg beklimmen en dan 7,5 km terug. Pff klinkt gemakkelijker dan het is. we zouden om 9:00 vertrekken, maar dit werd natuurlijk wat later. We kwamen aan en na 10 minuten lopen was er een hele mooie waterval, waar we als we terug kwamen van de tocht een heerlijke verfrissende duik in konden nemen.
We moesten er op rekenen dat we na ongeveer 3 uur lopen bij de voltzberg zouden zijn, dit ook omdat Shafi ons onderweg dingen zou vertellen, zoals hij ook waar heeft gemaakt.
Maar tegen 11 uur begon het met regenen en niet een beetje, nee we weten nu echt waarom het een regenwoud heet, geloof mij maar.
Doorweekt waren we en door de hoge luchtvochtigheid gaat het drogen ook niet bepaald snel. Dus we zijn in ons natte kloffie door gelopen, tot we bij het plateau voor de Voltzberg waren, een geweldig mooi uitzicht, kan het niet beschrijven. Daar hadden we ook nog eens geluk, want er kwam even later ook nog een groep kwatta apen (slingerapen) vlak bij het plateau naar voedsel zoeken in de bomen, super!!!
We zijn toen naar de Voltzberg gegaan, een beetje met vrees dat we deze niet zouden kunnen beklimmen omdat het een granietstenen berg is, die spekglad wordt bij nat weer. Het was toen inmiddeels even droog en hebben toen toch geprobeerd naar boven te klimmen, we zijn tot halverwege gekomen en toen hebben we gezegt, doei! veel te gevaarlijk, echt als je naar beneden zou glijden was je echt de pineut, en het was echt super glad.
We hebben gewacht, wat geen straf was, want we hadden een uitzicht dat niet te beschrijven is, regenwoud met al z'n kleuren en ara's die in paartjes overvliegen.
Een helft van de groep wilde toen toch de gok gaan maken, ik wilde me niet laten kennen, maar wist dat ik totaal geen grip had met mijn schoenen, dus ben toen toch achter gebleven. Na ongeveer 20 min, merkte ik dat het nu wel goed te doen was en ben ik met een ander meisje toch naar boven gegaan, waar we de anderen net op de terugweg tegen kwamen. We zijn toen met de gids nog snel naar boven gegaan om te kijken en toen helaas weer snel naar beneden, omdat er een nieuwe bui in aankomst was. Echt ik heb nog noit zulke bevende knieen gehad. De Voltzberg is maar 240 meter hoog, maar het is een rots, dus als je gaat, dan ga je goed, want niets houdt je tegen..
De rest was inmiddels al beneden en voor ons werd het steeds donkerder, een paar keer uitgeggleden en hele stukken op me kont naar beneden gegaan, maar uiteindelijk waren we net op tijd weer aan de voet van de berg.

Tja en toen nog terug. Alo blaren van de heenreis, inmiddels weer zeiknat en dan nog 7,5 km terug, geen pretje kan ik je zeggen. Het bleef maar regenen, tot we zo ongeveer weer bij de waterval waren, aan het begin. Daar heb ik mezelf verlost van mijn schoenen, met pijnlijke voeten naar de waterval gelopen en toen genieten.

's avonds hebben we gebaad in de rivier, gegeten, gekaart en gerelaxed.

Zondag konden we wat langer blijven liggen omdat we om 10 uur naar de moedervallen zouden lopen. Daar zijn we in een half uurtje naar toe gelopen (gelukkig niet zo lang met mijn pijnlijke voeten) en hebben we de vallen bewonderd. Je ko0n er helaas niet zwemmen want het stikte er van de sidderalen, echt wat een joekels.

We zijn toen 's middags wel naar foengoe eiland gevaren, zodat we in de sula konden daar. Shafi had een grote band, waar je in kon gaan liggen en dan over de stroomversnelling heen kon gaan, echt leuk.

's avonds zijn we naar Foengoe eiland gegaan voor een optreden van de Ralleighboys. We hebben gedanst op deze surinaamse muziek en Alma heeft het billenschudden nog even gedemonstreerd. Was echt gezellig.
Daarna zijn we terug gevaren, door een dronken lokale bootsman ne heb ik nog even op de rotsen gelegen naar de heldere sterrenhemel kijkend.

maandag moest alles al wer gepakt zijn en zijn we naar foengoe eiland gevaren. Daar heb ik met een paar nog een eiland wandeling gemaakt en hebben we nog een klein slangetje gezien, een red necked specht en wat andere vogels. We hebben amandelvrucht gegeten en we zijn de aapjes nog weer even tegengekomen.

Onze vlucht zou gaan om half twee (eerste instantie half een), maar al gauw was het half drie en was er nog niks. Uiteindelijk zijn we gevlogen om 3 uur. Maar wel heel gaaf, met een 6 persoonsvliegtuigje, dus zo'n piepkleintje. Ik zat naast de erg leuke piloot en kon daardoor alles mooi zien. Ik mocht zelfs zelf vliegen. Je kon niet praten in dat ding vanwege het lawaai maar hij wees me ineens of ik even wilde (ik had ook zo'n stuurknuppel voor me of hoe je zoiets ook noemt) en hij wees me op welke meters ik moest letten en toen was het gaan met die banaan. Echt super! Moeilijker dan ik nog dacht om dat ding recht te houden, dus heb regelmatig flink bij moeten sturen op aanwijzing van hem. Hij had er trouwens wel vertrouwen in, want hij was met heel wat anders bezig. We zijn uiteindelijk veilig geland (na ongeveer een klein uurtje, iets langer dan met het andere vliegtuigje) en hebben afscheid genomen van shafi en alma en de rest van de mensen.

Dit was waarschijnlijk mijn laatste weekendje in het binnenland, helaas.
maar ik hou jullie nog op de hoogte van de laatste anderhalve week!

tot snel allemaal
liefs jetje