Paramaribo

Dag lieve mensen,

Boto Passi is al weer meer dan een week geleden en in een week is er veel gebeurt.

Vorige week donderdag is Erik vertrokken terug naar Nederland en dat was wel even slikken. Vanaf nu was ik dan echt alleen in dit land!

Een uur nadat hij vertrokken is werd ik opgehaald door Wim (een andere Wim dan waar ik nu een kamer had). Bij hem zou ik nu een kamer gaan huren. Hij had samen met Hester (een andere Nederlandse stagaire, de dochter van de beste vriend van Wim) een kamertje voor me klaar gemaakt. Het is een mooi huis in de wijk Elizabeth's hof, een rustige veilige buurt.
Ik weet niet of het bij jullie bekent is, maar alle huizen hebben hier traliewerk voor elke deur, elk raam en balkon. Dievenijzers worden ze hier genoemd, maakt niet uit in welke wijk, ze hebben het allemaal (behalve de 150 jaar oude huisjes, wat bijna complete bouwvalletjes zijn.

Maar goed om drie uur 's middags hebben we Hester van haar stage adres bij Asuria (een verzekeringsmaatschappij) gehaald omdat zij haar ticket wou gaan omboeken. Ze wil eerder naar huis, dus nu blijft ze ipv 6 maanden maar twee. Wel jammer dus!

Inmiddels heb ik veel van Paramaribo gezien, op veel plekken geweest (Wim kent iedereen!!) en zelfs zelf gereden meerdere malen. Dat is een uitdaging op zich hier; ze rijden links en dat is nog het makkelijkste onderdeel! geen strepen op de weg, wegen vol met gaten of alleen maar zand/ modder. alles crosst door elkaar. stoplichten zo ineens midden op de weg en de helft houdt zich niet aan de regels. Ook pluspunten, flitspalen kennen ze niet en je kan overal parkeren, zonder een bon te krijgen..

Zaterdag ben ik met Wim, Hester, Robbert, Trees, Urmie, Rob en Kizmi (vrienden van Wim) naar Commewijne geweest naar het huis van Wendel (de jongen waarbij ik een week ervoor samen met erik een tourtje Commewijne had geboekt), een kleine wereld dus, want het is dus weer een vriend van Wim. Daar hebben we heerlijk gegeten (alles draaid hier om eten, overal waar je komt moet je eten), roti voor het eerst in me leven, lekker hoor!

Zondag ben ik op de verjaardag van iemand geweest die vijftig werd, een bigi jari noemen ze dat hier. Een groot feest, met uiteraard veel eten en drinken! ze hadden een DJ gehuurd en gewoon de straat er voor afgezet (het kan hier allemaal). Het was best gezellig, lekker dansen, met mensen kletsen, eten en drinken..
Helaas zag ik bij de buren een aap in een hokje zitten ijsberen dat misschien drie keer zo groot was als de aap zelf, wat kan ik me daar toch aan ergeren!!!!

Dinsdag ben ik met Wim (hester moest stage lopen) op bezoek geweest bij Roy (ook een vriend van Wim) die in Groningen woont. Ze werken hier niet met provincies maar met districten. Dit was in het district Saramacca. Met als hoofdplaats Groningen.
De Saramacca rivier zit vol met piranha's dus zwemmen is hier dus niet mogelijk. Wel heeft Roy me verteld dat er veel Lamatijnen in te vinden zijn (zeekoeien) wat erg bijzonder is! Ze zijn maar op een paar plekken te vinden en worden nogal bedreigd. Omdat we er overdag waren, hebben we natuurlijk er geen een gezien, maar we hebben afgesproken volgende week terug te komen en dan een nachtje te blijven in het woud, zodat we brulapen zouden horen, misschien kwata's (slingerapen) te zien en vroeg in de ochtend de lamantijnen zien grazen! Tevens was er aan de overkant van de rivier een derlaten dorp, van de eerste nederlandse boeren die een fout aan wal hebben gezet in Saramacca. Veel zijn er destijds gestorven aan tropische ziekten of konden slecht tegen het klimaat. Inmiddels is de grond verkocht en zijn de laatste overgebleven boeren in de zestiger jaren vertrokken. Maar er zijn midden in het woud dus nog overblijfselen van te vinden. De nakomelingen van de boeren noemen ze hier Boeroe's. Het zijn dus blanken, met een volkomen surinaams accent en het zijn dus ook gewoon surinamers.
De blanken worden Bakra's genoemd.

De taal die door de meeste Surinamers gesproken word, buiten het nederlands, is het saramacaans. Een mengeling van een groot aantal talen. Ik versta er maar weinig van, behalve bakra en ai (wat ja betekent).

Gisteren ben ik met een neef van Wim (hans) en zijn vrouw (janine, een nederlandse), een vriend van Wim (Max) en een belgische stagaire (zij is 38 en heeft net haar opleiding als vroedvrouw afgerond, ze is al voor de tweede keer hier en is er helemaal weg van) naar Overbridge geweest.

Overbridge is een river resort. In Suriname heb je geen stranden, in het oosten is de atlantische oceaan, maar er is geen echt strand, alleen mangrove bos. Dus hebben de surinamers een aantal kunst strandjes gemaakt langs de suriname rivier. Ze spuiten dan zand op, voor het strand en zetten een stuk van de rivier af (tegen piranha's en zo) en je hebt een "natuurlijke" plek om te zwemmen..
Zwemmen, eten, drinken en tussen de middag in je hangmatje slapen. De ideale dag van een surinamer. Helaas betrok het 's middags helemaal en hebben we een flinke tropische regenbui gehad. Maar we zaten onder een afdakje (een soor hutje dat je daar kan huren voor de dag). Om bij overbridge te komen moet je ongeveer een half uur over de afobakaweg (die bauxiet weg) gelukkig heeft Wim airco en hebben we lekker de ramen kunnen sluiten. Zodat we niet zo rood zouden worden als de vorige keer.

Op de terug weg had het geregent en wat er dus minder stof. Je kan er niet harder rijden dan 40 km/h vanwege de gaten in de weg. Maar ja dat is suriname..

Vandaag had ik een afspraak met de directeur van het RKBO. Hij gaat over alle Rooms Katholieke Scholen in heel suriname, zo'n 70 stuks met ongeveer 20.000 leerlingen vertelde hij mij. We hebben een fijn gesprek gehad. hij had 20 jaar in Nederland gewoont en gestudeerd aan de VU, hij kende Windesheim dus ook wel.
We hebben het over het onderwijs gehad en de politieke problemen in het land. Hij was goed voor rede vatbaar, in tegenstelling tot vele andere surinamers hier die alleen naar het verleden kijken (de oude stempel). En hij werkte nog maar 4 maanden in deze functie en was van plan, toch voor vooruitgang te zorgen in het onderwijs en voorlichting, begeleiding ook van de binnenlanders, wat nu echt een achtergestelde groep is.

Maar goed, dat was het even voor nu, haha, lang verhaal he..

Tot de volgende keer, veel liefs Jetje