Washabo!!!

Reisje washabo!

Zondagavond om 22:00 uur werd ik gebeld door Dhr Romalho, directeur van het Christoforus Internaat. Hij vroeg of ik nog mee wou naar Washabo? De volgende dag om 7 uur! Ik heb hem gevraagd hoe hij ging en met wie. En verteld dat ik al een afspraak had staan met Mver. Soebratie van de school. Geen probleem volgens hem, hij kenden haar en zou haar wel even bellen. Een uur later niets van hem gehoord en toen hem maar even gebeld, om te horen of het gelukt was, het was gelukt, dus ik kon mee.
Hij ging met zijn zoon en nog twee stagaires van het internaat.
Het werd alleen geen zeven uur maar half acht.

Maandag ochtend, half acht belt Romalho op, dat het acht uur word, dus hoef me niet te haasten (had ik al gedaan natuurlijk en was al lang op, om al me spullen te pakken).
Om acht uur stond hij voor de deur, alles en iedereen al ingeladen, dus we konden op weg. Voor we paramaribo uit waren, waren we ook al zeker drie stops verder, aangezien Romalho nog moest pinnen en we nog een telefoonkaart nodig hadden.
Tegen negen uur gingen we dan echt op pad. We zijn door meerdere districten gereden (Para, Saramacca, Coronie en uiteindelijk Nickerie). Veel akkerbouw (fruitbomen en dergelijke) in Saramacca, veel landbouw in Coronie en Nickerie.

Onderweg zijn we even gestopt om te plassen, daar zagen we heel dicht bij, zomaar capucijnapen in de boom, erg leuk. natuurlijk was ik weer te laat met me camera, maar ja.

Na ongeveer drie uur rijden zijn we gearriveerd in Nickerie. Blijkbaar gingen we met de auto niet verder en moesten we een boot regelen. Nu bleken er twee soorten boten te zijn; een snelle (ongeveer 4 uur) en een langzame (ongeveer 12 uur varen). Dit wist ik niet en zag het ook niet zitten met zo'n langzame boot. Ik had last van me buik nog steeds en op zo'n boot is natuurlijk geen toilet! Na wat telefoontjes kwamen we er achter dat er maar een optie was en dat was de langzame!!!
Ik zag er als een blok tegen op, maar ja weinig keus. Om een uur zouden we vertrekken. Maar je raad het al, een uur werd geen een uur. het werd half vijf, voor die boot er eindelijk was en we konden vetrekken. We zijn ingestapt en hebben hangmatjes in de boot gebonden. Toen bleek de bootsman weg te zijn. Meer dan een uur later, kwam die weer aanzetten! Het is toch wat hier.

Eindelijk konden we op weg. De boot moet je je zo voorstellen; een houten boot van ongeveer 10 meter lang. vrij diep, waar allerlei lading en vracht in ligt. Daar boven zijn houten planken (bankjes) en kun je hangmatje binden om te slapen. Daar boven is een afdakje, waarop ook nog mensen zitten. Er zaten ongeveer 20 man op de boot van jong tot oud!

De twee andere stagaires heten Margje en Monique. Met margje heb ik lekker voorop de punt gelegen. Monique was druk met de zoon van Romalho (luka), ze dag hem wel zitten!

We zijn de nickerie rivier afgevaren, naar de monding een stuk over zee, toen zijn we de copename rivier opgegaan.
Tegen negen uur uur waren we in een plaatsje in (brits) guyana, waar wat afgeleverd moest worden, dus voor de vouwn een plas stop! Kan dus zeggen dat ik voet aan land heb gezet in Guyana, haha!
Toen weer verder naar een ander dorp. daar kwamen we tegen 4 uur aan (n de tussentijd geprobeerd te slapen in me hangmatje, maar er lag een man zoveel bomen om te zagen, dat dat niet lukte!). Weer een plaspauze! Toen we weer in de boot zaten bleek dat de bootsman vertrokken was, samen met wat anderen. Na anderhalf uur kwam ie aankakken.
Om acht uur zijn we dan eindelijk gearriveerd in washabo, na een bootreis van 14 uur! Over de totale reis hebben we dus 24 uur gedaan, niet te geloven. Wel een hele ervaring dat wel.

In washabo hebben we ontbeten (we hadden brood en dergelijke mee genomen). En even geluierd om bij te komen van de reis. We zouden slapen onder een afdakje (een kamp)van de broer van Romalho, geen douche want die zijn er in het binnenland niet, dus baden doe je in de rivier. Ze hadden wel een toilet, haha, een hokje van hout, met een diep gat en een plank erboven!! je kan je de geur indenken denk ik!
We hebben even lekker gezwommen en ben toen met Margje een eindje gaan lopen om wat van de omgeving te zien.
Het is een echt indianendorp (inheemse marrowaken), de huizen zijn nogal verspreid en op palen. redelijke mooie, grote huizen. Sinds kort hebben ze stroom en water in het dorp, een hele vooruitgang dus!
We kwamen ook het lokale schooltje tegen (basisschool uiteraard), maar wel heel mooi en vrij nieuw.
Op de weg terug kwamen we romalho tegen die ons mee nam om de flight strip te laten zien en ons kennis te laten maken met zijn zus die in het dorp woont.
Daar kregen we het over de stage, hij klonk niet bepaald motiverend naar mij toe, want hij had het er over dat 10 uur lesgeven moeilijk zou worden en waarschijnlijk niet zou kunnen en ik niet gelijk vanaf het begin zou kunnen lesgeven. Ik voelde de bui al helemaal hangen en mijn stemming sloeg ook nogal om.
Maar goed, kon er nu niks aan doen, dus er me maar even bij neergelgd voor nu.
Tegen vijf uur zouden we gaan zwemmen aan de overkant, waar een zandbank bloot komt te liggen bij eb. Met zes mensen in een bootje gestapt, geschikt voor drie. Het bootje begon dan ook al zink verschijnselen te vertonen, dus twee mensen (de mannen) hebben gepeddeld en twee hebben geheveld! maar we zijn overgekomen. Het water is heerlijk warm. Alleen na een half uurtje begon het flink te regenen en kregen we het koud. je moet dan onderwater blijven om het warm te houden. Om zes uur zijn we terug gegaan, toen begon het ook al te onweren en we wouden natuurlijk ook voor donker terug zijn.

's avonds zijn we tegen tien uur met de lokale taxi (turken) bus naar apoera gegaan, een dorp verderop. Daar hebben we wat gedronken bij een lokale winkel/ cafe. Ze hadden alleen cognac of wisky, dus we hebben gekozen voor cognac met cola. Na twee uur was de fles met ons vieren (monique dronk water) leeg!
Onderweg terug kwamen we langs een huis, waar het dorpshoofd jarig bleek te zijn en het er gezellig uit zag. Daar zijn we gestopt en hebben we meegefeest. Er bleken ook mensen van de boot aanwezig te zijn (tatjana met haar moeder) waarvan de oma ook jarig was. een gezellig feestje en we hebben ons dan ook wel vermaakt.
Tegen drie uur waren we weer thuis. Maja de broer van Romalho was erg gastvrij en had liever dat we in zijn huis zouden slapen, dus daar hebben we in onze hangmatjes geslapen.
Ik had niet zo'n fijne hangmat (geleend van Romalho), dus heb bijna niet geslapen.

De volgende dag zou Romalho proberen een trip te regelen naar de blanche marie watervallen, maar omdat iedereen om half tien nog niet uit bed was, wist ik al dat dat niet door zou gaan. En inderdaad het ging niet door, helaas.
Die dag hebben we alleen maar rond gehangen in het kamp. wat gezwommen in de rivier en wat in de hangmatjes gelegen. Best lekker relaxen hoor. Even helemaal niks!
's middags moesten er wat boodschappen gedaan worden in apoera en romalho vroeg of ik mee wou op de brommer, zo gezegt zo gedaan. Heb alleen met het opstappen op de brommer de uitlaat geraakt met me been, dus heb een brandplek van ongeveer 2-3 cm. in de lokale winkel zeiden ze dat ik er bakpoeder op moest doen. dat gedaan maar het brande behoorlijk. Dus langs de medische zending gegaan (romalho voede zich schuldig, terwijl niemand er wat aan kon doen ja) en daar een tube zalf gehaald.

's avonds zouden we naar een Back to School party gaan. Dus om 22:00 uur zijn we vertrokken. Het was er erg rustig! En aangezien ik ontzettend moe was, was het voor mij een wat mindere party dan de dag er voor. We zijn uiteindelijk gebleven tot drie uur! pff.. Er waren wat break dance optredens van jongeren aan het begin en later werd er gedanst. Ik heb ook nog even gedanst met luka. hb met wat jongens gepraat van het internaat en dat was we interessant. Er was ook nog een nederlandse jongen, die op tour was. daar ook nog even mee gepraat, wel een aardige vent, maar te veel alcohol achter de kiezen dat wel.

om half vier gingen we slapen en om half zes had ik de taak iedereen te wekken, omdat we om zes uur zouden vertrekken. We hadden de snelle boot voor terug kunnen regelen en die moesten we dus niet missen!
Om zes uur was iedereen net op tijd klaar en konden we op weg.

Met de snelle boot hebben we er totaal maar 3 uur over gedaan, echt lekker!
We zijn gestopt bij een houtzagerij en daar zijn we met een busje naar nickerie gebracht waar de auto van romalho stond. Uiteindelijk waren we om twee uur weer in paramaribo, een stuk sneller dan op de heenreis dus!

Een heel verhaal weer..

Kijk uit naar jullie reacties en mailtjes,

liefs jetje