het internaat tot 8 oktober

Dag lieve mensen,

Zoals jullie wel weten loop ik niet alleen stage op de Willibrordusschool maar ook op het Christoforus internaat. Dit was mijn eerste week daar..

Maandag 2 oktober ben ik na de schooldag bij het internaat langs geweest om te overleggen over mijn fiets (had al overlegd dat de fiets gehaald zou worden,maar goed) Ik heb een tijdje gezeten bij de surveillante en gekeken hoe het in z’n werk ging. De kinderen komen van school en er word genoteerd hoe laat ze binnen zijn. Vervolgens mogen ze gaan eten,maar dan moeten ze het eerst melden en dit word dan ook genoteerd.
Dit gaat enige uren zo, omdat de kinderen natuurlijk op verschillende tijden thuis komen. Tevens komen er af en toe kinderen langs die vragen of ze naar dewinkel mogen of iets dergelijks. Ze moeten dan melden wanneer ze weg gaan en hoe laat ze terug zijn, ook dit wordt genoteerd.
Ik heb later op de middag met Mr. Romalho mijn fiets gehaald van huis (met de auto), zodat deze gemaakt kon worden en ik deze morgen weer op kon gaan halen. (anders moet ik elke keer met de taxi naar de school en het internaat, veel te duur).

Dinsdagmiddag ben ik na school weer naar het internaat geweest en heb ik kennis gemaakt met Mevr. Raaiman de andere surveillante.Ik moet zeggen ze zijn beiden erg aardig.Allebei al met pensioenen afkomstig uit het onderwijs. Ze zijn heel erg lief met de kinderen.
Deze middag ben ik niet zo lang gebleven. Ik heb een briefje achter gelaten of het goed was dat ik in het weekend twee diensten zou gaan draaien, namelijk zaterdagmiddag (moest eerst ‘s ochtends weer naar de dokter)en dan overleggen over de zondag en het verdere rooster voor de komende tijd.

Zaterdag was ik om kwart voor twaalf aanwezig en werd mij gelijk uitgelegd hoe het eten in z’n werk ging door mevr. Romalho. De surveillante was er nog niet, dus werd mij gevraagd om twaalf uur te beginnen.
Ze komen om twaalf uur allemaal eten, de jongens en de meisjes aan aparte tafels. Dan word er gebeld, dan voorgebeden door een kind, vervolgens eten ze (ongeveer 10-15minuten) en dan word er weer gebeld en moeten ze weer bidden.Tevens word er een tafel aangewezen om te afwassen en afruimen.
Inmiddels was de surveillante al gearriveerd en draaide zij het programma al af.

Na het eten zijn de kinderen tot twee uur vrij.Ze mogen naar de winkel (na toestemming te hebben gevraagd),ze mogen gaan voetballen of basketballen (is op het terrein) of de was of iets dergelijks. Ze mogen in elk geval niet zonder toestemming van het terrein af.
Om twee uur is het verplicht siësta tot vier uur. Alle kinderen moeten gaan rusten/ slapen. Dit wordt ingeluid door de bel. En om vier uur worden ze gewekt door de bel.

Om kwart over drie kwam er een vader van een van de meisjes langs om te vragen of Dhr. Romalho tijd had.Deze had siesta, dus wij hebben met hem gepraat en later heeft hij met zijn dochter gewacht op Dhr. Romalho. Het bleek dat zijn dochter nog geen plaatsje op een school had gevonden (een groot probleem hier in Suriname, want de scholen blijken allemaal overvol te zijn).Hij was weduwenaar en had vier kinderen. Hij is erg betrokken bij zijn kinderen en zit er dus ook echt achteraan dat zijn dochter goed terecht komt. Een pluim voor zo’n vader als je het mij vraagt.

In deze tijd heb ik met Mevr. Vonk, de surveillante gesproken over het onderwijs systeem, de kinderen, het internaat. Erg interessant, leerzaam en gezellig. Shirley is een gepensioneerde directrice van een lagere school.
Tevens heb ik met Dhr.Romalho gesproken over mijn rooster.

Van vier tot zes zijn de kinderen die geen taak hebben (zoals vegen, keuken schoonmaken, of iets dergelijks) weer vrij.
Om vijf uur zat de dienst er op en zijn we naar huis gegaan.

Zondag ben ik na overleg begonnen om 12:00. Vandaag was ik samen met Mevr. Raaiman, oftewel Ellie. Het programma voor de kinderen was hetzelfde als de zaterdag. Ik heb met haar gepraat, ook over onderwijs en de kinderen.Tevens hebben we wat rondgelopen bij het basketballen en dergelijke. We hebben gepraat met wat kinderen.
Tijdens de siesta van de kinderen heb ik wat kunnen typen op de computer.Na de siesta heb ik wat gepraat met Mellanie (het meisje dat nog geen school heeft). Ze is 17 jaar en moet beginnen in de eerste klas van het LBGO. Ze heeft in een tehuis gewoont. En je kon echt zien dat ze het erg moeilijk had. Ze miste haar vaderen haar zusje. Ze moest ook nog erg wennen en durfde nog niet echt met de andere meisjes wat te gaan doen. Hoewel deze meisjes wel erg aardig voor haar zijn. Aan de hand hiervan, werd me wel weer even duidelijk dat er voor zulke kinderen er echt wel een ouderlijke liefde en aandacht mist in zo’n internaat. Dit natuurlijk ook door geld en tijd gebrek.