Paramaribo en commewijne

Lieve mensen,

Hiet gaat hier allemaal wel goed, hoewel alles net zo moeizaam gaat als toen ik alles nog in Nederland moest regelen. Paramaribo zelf valt nogal tegen. Het is een stinkende, ZEER slecht onderhouden, corupte stad met heel veel armoede. Er zijn echt nog heel veel mensen die gewoon nog in 150 jaar oude woningjes wonen (woningen van hout en golfplaten he). Je weet niet wat je ziet.
Zoals vandaag ook, we zaten even wat te eten, komt er een zwerver binnen die mij heel netjes vraagt of hij alstjeblieft de botjes waar nog een klein beetje vlees aan zat, mee mag nemen. Erik was even weg en kwam terug en vroeg spontaan of het voor de hond was, waarna ik snel nee schudde.. Echte armoede, heel erg schokkend.

Gisteren zijn Erik en ik op een dagtrip naar de plantages geweest.
's ochtends werden we om 10:00 uur opgehaald door een surinaamse nederlander, genaamd wessel. Daarna hebben we nog twee mensen opgehaald, twee ozzie's. Helemaal toppie natuurlijk.
Met z'n vijfen zijn we als eerste gestopt bij de riviermonding en splitsing van de Suriname rivier met de Commewijne rivier die op dit punt de atlantische oceaan instromen (zout/ brakwater dus). Volgens Wessel maakte je hier een grote kans om bottle nose dolfijnen te zien, maar ik had natuurlijk weer pech :(

Vanaf daar zijn we naar Fort Nieuw Amsterdam geweest. Het voornaamste fort van Suriname in het verleden. Dit fort moest de plantages beschermen van overname en de rest van Suriname. Hier werden ook de slaven te werk gesteld. Hier hebben we van een gids meerdere verhalen over gehoord. Hij liet ons een koperen pan zien, van ongeveer 1,5 m doorsnede waar suiker met water in gekookt werd. Deze "pap" moest constant geroerd worden, je raad al waardoor. In de brandende zon en geen minuut rust. Deden ze dit wel dan werden vingers in de hete pap geduwd of ze moesten hun handen openen en er werden hete kolen in gelegd. Er werden verhalen verteld van slaven die in pilaren van huizen ingemetseld werden (de hoger een huis hier op pilaren staat, de meer status). Tevens was de oude gevangenis nog aanwezig, niet zo gek ook, want deze werd nog tot 1978 gewoon gebruikt. 15 mensen in een hok. Isoleercellen, waar ze naakt in moesten voor 7 dagen, zo goed als helemaal donker en alleen water en brood. Na verluid zijn de huidige gevangenissen niet veel beter zelfs..

Vanaf het fort zijn we de Commewijne rivier met een bootje overgestoken. We zagen veel krabbetjes in de mangrove stranden en tevens visjes met de ogen als echte bolletjes op de kop.

Vanaf de overkant zijn we door een oud plantage dorpje gelopen (veel armoede nog, maar hele vriendelijke mensen).
Daar kwam je in een waar paradijs. Er stond een oude woning van een plantage eigenaar met de borst beelden. En daar achter stonden nog een aantal oude plantage woningen die door een Nederlander (Ton Hagemeyer) opgekocht waren en opgeknapt tot vakantie bungelaows. Echt super mooi.
Hier hebben we gegeten. Heerlijk verse groente (een uitzondering hier in Suriname), bami, kip, etc. heerlijk.

Met de boot terug (ongeveer 10 min) en toen even een bezoekje gebracht aan het huis van Wessel en zijn Nederlandse vrouw. Nieuw huis, omringd door heel veel groen, ontzettend groot, alles der op en der aan voor niet te geloven 65.000 euro helemaal klaar.

Als laatste hebben we de oude fabriek bezocht op de suikerriet plantage Marienburg. Daar werden we rond geleid door een ex werknemer die hier 40 jaar had gewerkt. De fabriek was ontzettend vervallen (ondanks dat deze nog maar 18 jaar dicht zit) maar indrukwekkend om te zien. Hier hadden 1300 mensen gewerkt voor een bagger loontje. Maar de man was toch heel erg trots en klaagde niet, maar verlangde eerder naar deze tijd terug. Het opvallende was dat je heel duidelijk kon zien dat zoiets hier heel snel weer opgenomen werd door de bush, overal lianen en bomen en wortels die overal overheen en omheen groeiden.

Aan het einde van de dag heb ik met behulp van Wessel en zijn broer en andere kamer gevonden. Hij heeft me er zelfs even heen gebracht om kennis te maken. Hier zit ook nog een ned. meisje genaamd Hester dus dat is wel gezellig straks als Erik weg is.

We willen voor morgen regelen dat we naar Boto Passi kunnen een dorpje midden in de bush. Daar blijven we dan drie dagen. We zouden hier eigenlijk vandaag al naar toe, maar alles liep even wat anders dus vandaar.

Ik hou jullie op de hoogte..